Στις ερωτικές μας σχέσεις, σε αυτές με τους φίλους μας, ανάμεσά τους, υπάρχει αυτό το ένα. Το έα και μοναδικό πράγμα που θέλει να μας κάνει να επικοινωνούμε, την ίδια στιγμή που με τη χρήση του, χάνουμε την επικοινωνία.
Είμαστε σε μικρές ή μεγάλες ομάδες. Φίλων και γνωστών. Πώς είναι δυνατό να κοιτάμε τις οθόνες μας;
Και πώς είναι δυνατό να ζητάμε ουσία απο τους ανθρώπους, όταν κι εμείς χανόμαστε μέσα στα εικονικά ανθρωπάκια; Αυτά τα ανιρωπάκια βάζουμε πάνω απο τους ανθρώπους που έχουμε απέναντί μας και εκείνοι κάνουν το ίδιο.
Σιχαίνομαι αυτούς που είναι έξω μαζί μου και κάνουν chat στο Facebook ταυτόχρονα. ΓΙΑΤΙ;
Συγκεντρωθείτε, αφήστε τα κινητά σας έξω και ανοίξτε τα μάτια σας στους ανθρώπους που θέλουν να πιάσουν το χέρι σου αντί να δουν τη γραμματοσειρά που επέλεξες.
Ξυπνάτε.
No comments:
Post a Comment